Ο πρωτογενής τομέας για την Ελλάδα (Γεωργία, Κτηνοτροφία, Αλιεία, Διαχείριση Δασών και Εδαφοϋδατικών πόρων, θήρα και εξόρυξη μεταλλευμάτων) είναι στρατηγικής σημασίας:

• Σπουδαία δυνατότητα δημιουργίας προστιθέμενης αξίας και απασχόλησης στην οικονομία μας, με τα εξαιρετικά προϊόντα της ελληνικής γης να μπορούν να κυριαρχήσουν στις παγκόσμιες αγορές. Η διατροφική αυτάρκεια του Ελληνικού λαού είναι παράγοντας εθνικής ανεξαρτησίας και επιβίωσης.
• Το πρόσφατο παγκόσμιο lockdown λόγω COVID-19 απέδειξε ότι μία επισιτιστική κρίση δεν είναι τόσο μακρυά όσο φανταζόμασταν, με κάθε χώρα να επιδιώκει κατά προτεραιότητα την επιβίωση του δικού της πληθυσμού, αποχαιρετίζοντας εύκολα την πολυδιαφημισμένη «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη». 
• Η διατήρηση ικανού πληθυσμού μας στην ύπαιθρο αποτελεί σημαντικό θεμέλιο για την εθνική μας επιβίωση στο μέλλον.
  Περισσότερα …

Η είσοδός μας στην ΕΟΚ, μετέπειτα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Ευρώ δεν συνοδεύτηκε ποτέ από σοβαρή και υπεύθυνη οικονομοτεχνική μελέτη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων που θα επέφερε στην ελληνική οικονομία –αντιθέτως, όλη η επιχειρηματολογία εξαντλήθηκε σε συνθήματα, διακηρύξεις και δηλώσεις πολιτικών και δημοσιογράφων.

Ωστόσο δυστυχώς, το ίδιο ισχύει και για την έξοδό μας από αυτήν, που εξίσου αντιμετωπίζεται με έλλειψη σοβαρής μελέτης.

H οικονομία δεν είναι υποσχέσεις ή ευχολόγια. Είναι ανθρώπινες επιλογές.

Η κρίση στην πατρίδα μας είναι πρώτα ηθική κι έπειτα οικονομική. Επομένως και η έξοδος από την κρίση είναι πρώτα ηθική κι έπειτα οικονομική.

Το πρόγραμμά μας δεν αξιώνει νόμπελ οικονομικής καινοτομίας. Ζούμε ως απλοί πολίτες της πατρίδας μας και πιστεύουμε ότι αυτά που πρεσβεύουμε θα έπρεπε απλά να ανήκουν στη σφαίρα των αυτονόητων για κάθε πολίτη.

Δυστυχώς όμως, σε μία πατρίδα που απομυζούν αποικιοκράτες και κόμματα, σε μία πατρίδα όπου η αναξιοκρατία πηγαίνει χέρι-χέρι με την ατιμωρησία, δεν υπάρχουν αυτονόητα. Για να ξαναγίνουν αυτονόητα, δεν απαιτείται επιστημοσύνη. Θέληση και τιμιότητα απαιτείται.