Αποσβολωμένος παρακολουθεί ο ελληνικός λαός την νέα πύρινη τραγωδία που αντιμετωπίζει η Πατρίδα μας, με κύριο συναίσθημα ότι δεν υπάρχει πρόληψη, σχέδιο, έλεγχος ή νόμος, παρά μόνο γη που κάηκε και γη που περιμένει να καεί.

Φωτιές από τον ακριτικό Έβρο μέχρι το λεκανοπέδιο της πρωτεύουσας, σε δάση ανυπολόγιστης αξίας και κάλλους, σε στρατόπεδα, σε αποθήκες πυρομαχικών και σε αεροδρόμια. Εκκενώσεις οικισμών, χωριών, τώρα και νοσοκομείων. Στρατιωτικές περίπολοι που δρουν εντός αστικού ιστού, καθώς ανυπολόγιστα πολλοί λαθρομετανάστες, οι οποίοι μέχρι τώρα κρύβονταν στην ύπαιθρο αλλά πλέον λόγω των φωτιών συρρέουν στις ακριτικές μας πόλεις αναζητώντας ασφάλεια. Τιτάνιο αγώνα δίνουν άλλη μία φορά οι Πυροσβέστες μας, αλλά και ηρωικοί κάτοικοι που παραμένουν στα χωριά τους και χωρίς μέσα προσπαθούν να περισώσουν ότι σώζεται από το βιός τους. Οι εικόνες της καταστροφής ταξιδεύουν στον κόσμο απομυθοποιώντας όχι μόνο το περίφημο επιτελικό κράτος της κυβέρνησης, αλλά διασύροντας και την Ελλάδα.

Ο πρωθυπουργός μοιάζει αποστασιοποιημένος από τη ζοφερή πραγματικότητα και προτιμά να προσκαλεί «ηγέτες των Βαλκανίων» με άγνωστο θέμα και σκοπό, πάντως σίγουρα όχι με θέμα κάποιο ορθόδοξο αμυντικό τόξο απέναντι στην κοινή τουρκική απειλή.

Μια κυβέρνηση που αγαπά και νοιάζεται για τον λαό της, θα διέθετε σοβαρά κονδύλια για ανάπτυξη ισχυρής δασοφυλακής και μέσων επιτήρησης των δασών μας, αντί να παραγγέλνει tablet για τους οπλίτες. Θα έδινε εντολή στην ΕΥΠ να ασχοληθεί με την αποστολή της που είναι η εσωτερική  ασφάλεια, αντί να υποκλέπτει συνομιλίες «αντιφρονούντων». Θα έστελνε πίσω στις πατρίδες τους τις ορδές των παρανόμων  εισβολέων, που σε τίποτα δε μοιάζουν με φιλήσυχες οικογένειες που κάποιος πόλεμος ξερίζωσε από τις εστίες τους. Θα προβληματιζόταν γιατί τόσοι Έλληνες ακρίτες  σπρώχνονται στην κάκιστη, αναμφίβολα, επιλογή της αυτοδικίας, προτού τους κουνήσει το δάχτυλο.

Ο αρμόδιος Υπουργός Πολιτικής Προστασίας, που τόσο προβλήθηκε επί εποχών εγκλεισμών, και που προπονεί διαρκώς τον ελληνικό λαό με μηνύματα φυγομαχίας από το 112, ας σκεφθεί πόσο θάρρος χρειάζεται να πει μία ειλικρινή συγνώμη και να παραδώσει τον ρόλο σε καταλληλότερο πρόσωπο.

Η κυβέρνηση δεν πήρε λευκή επιταγή από τον ελληνικό λαό ώστε να δρα με το ακαταλόγιστο ή να ξεκλειδώνει το χάος. Φέρει ευθύνες και κυρίως την προσδοκία ότι θα σέβεται τον λαό, θα προστατεύει τις ελευθερίες του, τον ιδρώτα του, τον εθνικό μας πλούτο. Αντί να μονοπωλεί το ενδιαφέρον μας η κλιματική αλλαγή, ήρθε η ώρα για επιτελική αλλαγή.