Τώρα που σταμάτησαν οι δράσεις και αντιδράσεις για την περιοδεία της Αμάλ, της κούκλας 3,5 μέτρων που παρίστανε προσφυγοπούλα από τη Συρία, μου ήρθε αυθόρμητα στη σκέψη μια σύγκριση. Μου φάνηκαν βίοι παράλληλοι της Γκρέτα της «κλιματικής αλλαγής» και της Αμάλ της «προσφυγοπούλας» από τη Συρία. Και οι δύο νέες κοπέλες. Και οι δύο κινούνται από χώρα σε χώρα για να περάσουν στους λαούς κάποια μηνύματα. Και οι δύο θέλουν με την παρουσία τους να χτυπήσουν το συναίσθημα των απλών ανθρώπων, αλλά και των αρχόντων, αφού η μία είναι ένα άρρωστο κορίτσι, ενώ η δεύτερη ένα μικρό προσφυγόπουλο που ψάχνει για τη μητέρα του.

Και οι δύο χρηματοδοτούνται τουλάχιστον εν μέρει, αν όχι ολοκληρωτικά, από τις ίδιες πηγές, που σκοπός τους είναι η επιβολή της Νέας Τάξης πραγμάτων. Οι δράσεις αυτές φαίνεται ότι δεν είναι ανεξάρτητες και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει ως προς τον πραγματικό σκοπό των κινήσεων τους.

Μετά την εισαγωγή που κάναμε μένω στην παρούσα φάση στο θέμα της Αμάλ. Για την Γκρέτα μπορούμε να επανέλθουμε σε ένα άλλο άρθρο. Διάβασα επιμελώς πολλά άρθρα που αναφέρονται στην επίσκεψη της Αμάλ στην Ελλάδα, από 9 Αυγούστου μέχρι 5 Σεπτεμβρίου 2021. Κατά τη γνώμη των διοργανωτών η επίσκεψη αυτή είχε σαν σκοπό την ευαισθητοποίηση των λαών στο προσφυγικό θέμα.

Καλά, οι άνθρωποι αυτοί δεν είδαν τόσα χρόνια την ευαισθησία του Ελληνικού λαού στους πραγματικούς πρόσφυγες, ξεχωρίζοντάς τους βέβαια από τους παράνομους λαθρομετανάστες; Νομίζουν ότι μια κούκλα θα ευαισθητοποιήσει το λαό ή μήπως ο σκοπός τους είναι κάποιος άλλος; Ο Ελληνικός λαός αγαπητοί, είναι Ορθόδοξος Χριστιανικός λαός και είναι ζυμωμένος με τα νάματα της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, που από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα ζει τη φιλοξενία.

Γνωρίζει τόσο την Ομηρική φιλοξενία όσο και το του Αποστόλου Παύλου «Η φιλαδελφία μενέτω, τῆς φιλοξενίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε», δηλ. Η φιλαδελφεία ας μένη, την φιλοξενίαν μη λησμονείτε. Τη στιγμή που η μουσουλμάνα  «Αμάλ» περιόδευε ακώλυτα, με τη συνοδεία πλήθους «πιστών» της, με μουσικά όργανα, τραγούδια και αλαλαγμούς και με την συνδρομή αστυνομικών οργάνων, κάποιοι άλλοι αστυνομικοί επέβαλαν πρόστιμα των 1500 ευρώ σε ιερείς, σε διαφόρους εορτάζοντες ναούς, οι οποίοι «παρανόμησαν», βγάζοντας την εικόνα της Παναγίας στον περίβολο του Ναού!

Ήταν πραγματικά μια πρόκληση, να βλέπει κανένας το επίσημο Ελληνικό κράτος, όχι απλά να επιτρέπει αλλά και να συμμετέχει σε τέτοιες εκδηλώσεις τύπου «Αμάλ» και από την άλλη να εμποδίζει την Λιτανεία της εικόνας της Παναγίας στην Τήνο και σε ολόκληρη την Ελλάδα. Και βέβαια για να στηρίξουν όλα αυτά βγήκαν ένα πλήθος κονδυλοφόρων, οι οποίοι άρχισαν να πιπιλίζουν και να αναμασούν το γνωστό λεξιλόγιο, ξενοφοβία, μισαλλοδοξία, ρατσισμός κλπ. Όλα αυτά μου θύμισαν  τον Γκέμπελς, τον Υπουργό Προπαγάνδας της Ναζιστικής Γερμανίας,  που είχε πει «πες, πες, πες ένα ψέμα, στο τέλος κάτι θα μείνει».

Αλήθεια, πιστεύετε ότι η Εκκλησία φοβάται την Αμάλ και οτιδήποτε άλλο σχετικό; Αν διαβάσετε ιστορία, θα δείτε ότι η Εκκλησία άντεξε και μεγαλούργησε σε εποχές Νέρωνα και Διοκλητιανού, σε εποχές Τουρκοκρατίας, σε εποχές Ναζισμού και Κουμμουνισμού. Και τώρα, παρά τον πόλεμο που της κάνει η Νέα Τάξη πραγμάτων, πάλι θα βγει Νικήτρια, διότι ο Αρχηγός Ιησούς Χριστός  «Εξήλθε νικών και ίνα νικήση» (Αποκ. Ιωάν. Στ’’ 2).

Η Εκκλησία όχι απλά δε φοβάται, αλλά είναι και ο βασικότερος φορέας που βοηθά και περιθάλπει ανήμπορους συνανθρώπους μας και πρόσφυγες. Αυτό δεν το κάνει μόνον τώρα, αλλά διαχρονικά. Μου έρχονται στη μνήμη οι πρόσφυγες που έφθαναν στην Ελλάδα από το σιδηρούν παραπέτασμα του δικτάτορα της Αλβανίας Εμβέρ Χότζα, περνώντας μέσα από τα ηλεκτροφόρα σύρματα, που είχε τοποθετήσει το Αλβανικό καθεστώς στα σύνορα τη δεκαετία του 1990. Ερχόταν και Βορειοηπειρώτες και Αλβανοί. Όλους αυτούς ανεξαιρέτως, ποιος τους περιέθαλπε και τους βοηθούσε γενικότερα;

Το Ελληνικό κράτος όχι μόνο δε βοηθούσε, αλλά ήταν και εναντίον τους. Εκείνος που τους βοήθησε ήταν ο αοίδιμος Επίσκοπος Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανός. Όταν τότε έφθασαν ως φυγάδες - πρόσφυγες στην Κόνιτσα δύο νέες κοπέλες Βορειοηπειρώτισσες, θεωρήσαμε καλό να επισκεφθούν το σχολείο της Μέσης Εκπαίδευσης, για να ευαισθητοποιηθούν οι μαθητές άμεσα. Το αποτέλεσμα ήταν το επίσημο κράτος να διατάξει ένορκη διοικητική εξέταση για τη «μεγάλη παρανομία» που έγινε.

Τα ανωτέρω και πολλά άλλα, που στα πλαίσια ενός άρθρου δεν μπορούν να αναφερθούν, πιστεύω ότι δείχνουν πως ο σκοπός τέτοιων εκδηλώσεων, τύπου Αμάλ, σε άλλα στοχεύουν και όχι στην ευαισθητοποίηση του λαού για το προσφυγικό. Πολύ εύστοχα σε άρθρο της Ι.Μ. Πειραιώς αναφέρονται τα εξής: «Όμως πίσω από τη βιτρίνα της χριστιανικής αγάπης και αλληλεγγύης κρύβεται μια άλλη πραγματικότητα, ένας άλλος απώτερος στόχος, υπόγειος και σκοτεινός.

Να προετοιμαστεί κατάλληλα ο Ελληνικός Λαός, (εν όψει μάλιστα του νέου μεγάλου προσφυγικού κύματος που έρχεται από το Αφγανιστάν), για να υποδεχθεί χωρίς αντιδράσεις το νέο αυτό προσφυγικό κύμα, έτσι ώστε να προχωρήσει σταδιακά και απρόσκοπτα η ισλαμοποίηση της χώρας, μέχρις ότου πλέον η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη».

Πολύ ορθά αντέδρασε στις εκδηλώσεις αυτές ο Μητροπολίτης και το Δημοτικό Συμβούλιο των Μετεώρων καθώς και πολλοί άλλοι. Και τώρα τι κάνουμε; Όσοι διαφωνούμε με αυτή την κατάσταση, όσοι διαφωνούμε με τις εκδηλώσεις τύπου Αμάλ, όσοι διαφωνούμε με την κατάργηση των Λιτανειών, όσοι διαφωνούμε με την κατάργηση των παρελάσεων, όσοι διαφωνούμε με την κατάργηση των γιορτών της Ορθοδοξίας μας, όσοι διαφωνούμε με τη μείωση του πληθυσμού της Πατρίδας μας και την «αντικατάστασή του με αλλοδαπούς», όσοι διαφωνούμε με τη συρρίκνωση του Ελληνισμού και τόσων άλλων; Πρέπει να αντιδράσουμε! Πώς;

Κατ’ αρχάς, με το να ενημερώνουμε τους συμπολίτες μας τόσο δια ζώσης, όσο και μέσω των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης. Εξάλλου σε λίγο έρχονται εκλογές. Τότε ας μην απατηθούμε από υποσχέσεις και παροχολογίες, αλλά σκεπτόμενοι εκείνο που είπε ο Άγιος Παΐσιος «Τί να το κάνω το δεξί ή το αριστερό χέρι, αν δεν κάνει Σταυρό;», ας ψηφίσουμε ανθρώπους που τους εμπιστευόμαστε και είναι ικανοί να μας βγάλουν από αυτό το τέλμα. Επιπλέον να συμμετέχουμε σε προσπάθειες ανθρώπων που έχουν το ίδιο πνεύμα με εμάς και να βοηθούμε, όσο και όπου ο καθένας μας μπορεί.

Και για τις Λιτανείες και τις Παρελάσεις τι να κάνουμε; Αν ονομάσουμε τις Λιτανείες «διαδηλώσεις» και τις Παρελάσεις «ειρηνικές πορείες ελπίδας» και μάλιστα υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, όπως έγινε με την Αμάλ, τότε ελπίζω να μην είμαστε υπό την καταιγίδα της Κυβέρνησης και έτσι να μας αφήσουν να τις πραγματοποιήσουμε.

Κανένας μας δεν περισσεύει! Ας αγωνιστούμε όλοι μας, έχοντας αρωγό τα πανίσχυρα όπλα των προγόνων μας που πηγάζουν από τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία, και να είμαστε βέβαιοι ότι η νίκη θα είναι δική μας. «Αύτη η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών».

Γεώργιος Καλλιντέρης