Στη σημερινή 4η συνεδρίαση – β' ανάγνωση της Επιτροπής για την επεξεργασία του νομοσχεδίου για τον νέο Δικαστικό Χάρτη επισήμανα μεταξύ άλλων ότι το κλείσιμο των δικαστικών καταστημάτων είναι δέσμευση της Κυβέρνησης προς την Παγκόσμια Τράπεζα. Αποτυπώθηκε το 2020 στο σχέδιο Πισσαρίδη.

Άξονας των μεταρρυθμίσεων που προτάθηκαν ήταν η λογική κόστους-οφέλους. Το κράτος καλούνταν να κλείσει όσα δικαστικά καταστήματα έχουν κόστος συντήρησης δυσανάλογο με το όφελος που προκύπτει από την λειτουργία τους.

Πρόταση σύμφωνη άλλωστε με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική σκέψη της Νέας Δημοκρατίας του κ. Μητσοτάκη, σχετικά με το ρόλο και τη λειτουργία του κράτους. Έχει εφαρμοσθεί και σε άλλες δημόσιες δομές και υπηρεσίες, όπως σχολεία, νοσοκομεία, αστυνομικά τμήματα. Αυτό επιχειρείται τώρα και στη Δικαιοσύνη. Η λογική κόστους-οφέλους, ωστόσο, κατατρώει τα σπλάχνα του κράτους πρόνοιας. Το κράτος υπάρχει για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των πολιτών. Να παρέχει πρόσβαση στη Δικαιοσύνη, ακόμα και στις απομακρυσμένες περιοχές. Η Δικαιοσύνη δεν είναι επιχείρηση. Δεν αρμόζουν στη λειτουργία της κριτήρια οικονομικού αποκλειστικά οφέλους.

Η εισήγηση του κ. Γεώργιου Αποστολάκη, βουλευτή Επικρατείας της ΝΙΚΗΣ, στη Διαρκή Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης για το σχέδιο νόμου του του Υπουργείου Δικαιοσύνης «Ενοποίηση του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας, χωροταξική αναδιάρθρωση των δικαστηρίων της πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας του Υπουργείου Δικαιοσύνης» (29/04/2024).