Η τουρκική πολιτική απέναντι στις μεγάλες δυνάμεις μπορεί και είναι ευέλικτη και κάποιες φορές απρόβλεπτη. Απέναντι όμως στην πατρίδα μας και στην ορθόδοξη πίστη, η τουρκική εχθρότητα είναι δεδομένη και απαρασάλευτη.

Η τελευταία ένδειξη ασέβειας της τουρκικής κυβέρνησης απέναντι στην πίστη και τις παρακαταθήκες του έθνους μας, ήταν η άρνησή της να δώσει την απαιτούμενη άδεια για τέλεση Θείας Λειτουργίας στην Παναγία Σουμελά τον Δεκαπενταύγουστο, τη στιγμή που στον ίδιο ιερό χώρο πραγματοποιούνται πάρτυ με την άδεια των τουρκικών αρχών. Η Παναγία Σουμελά είναι για τον κόσμο υποψήφια ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, αλλά για εμάς συνιστά την ζώσα ιστορία του ποντιακού ελληνισμού, ένα αιώνιο στασίδι προσευχών των Ρωμιών προς τη Μητέρα τους.

Πριν από αυτό, η βεβήλωση του Ιερού Ναού Αγίου Βουκόλου στην Σμύρνη ήταν ένα άλλο προηγούμενο ιεροσυλίας της Τουρκίας.

Και πριν από αυτό, η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, ήταν ένα ακόμη μεγαλύτερο προηγούμενο ιεροσυλίας των ασιατών γειτόνων μας.

Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση κάνει διάλογο. Άραγε τί «διάλογο» κάνεις με κάποιον ο οποίος δεν σέβεται την Πίστη σου και βεβηλώνει τους βωμούς των προγόνων σου;

Έχει άραγε η ελληνική κυβέρνηση κόκκινες γραμμές για την ιεροσυλία απέναντι στην Πίστη του ελληνικού λαού;