Του Ανδρέα Βορύλλα, βουλευτή Β2' Δυτικού Τομέα Αθηνών της ΝΙΚΗΣ

Γεγονός είναι πως με μία επίσκεψη στους Δήμους της Δυτικής Αθήνας, κάποιος θα διαπιστώσει με απογοήτευση αλλά και οργή την εγκατάλειψη που υφίστανται οι πολίτες από την κυβέρνηση.

Αυτό άλλωστε το διαπίστωσαν και οι κυβερνώντες από το εκλογικό αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών που η ΝΔ έχασε έως και 20% ενώ η αποχή ξεπέρασε σε συγκεκριμένες συνοικίες ακόμα και το 70%.

Επειδή έχουμε μάθει να μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας, οι πολίτες της Δυτικής Αθήνας έδειξαν την αποστροφή τους σε όλο το πολιτικό σύστημα όπως έγινε και σε όλη την ελληνική επικράτεια.

Οι πολίτες νιώθουν πως έχουν αφεθεί σε μία «δράκα» ανθρώπων που το μόνο που τους νοιάζει είναι να απομυζούν, μέσα από την ακρίβεια των προϊόντων της ενέργειας, των καυσίμων και των υπηρεσιών, ακόμα και το τελευταίο τους ευρώ από τον πενιχρό μισθό ή την σύνταξη τους.

Όσο για την μεσαία και μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, με μία βόλτα στους Δήμους αυτής της Περιφέρειας, το μόνο που αντικρίζει κάποιος είναι λουκέτα και επαγγελματίες σε απόγνωση, αφού καμία δυνατότητα δεν έχουν να χρησιμοποιήσουν το οποιοδήποτε χρηματοδοτικό εργαλείο, με τη κυβέρνηση να μοιράζει τα δισεκατομμύρια σε επιχειρήσεις και «κελύφη» ή θυγατρικές μονοπωλιακών θυγατρικών.

Όμως οι διαπιστώσεις για την κατάντια των οικογενειών δεν σταματούν στην ακρίβεια. Η άλλοτε πολυπληθής Δυτική Αθήνα συρρικνώνεται δημογραφικά. Στα δημοτικά σχολεία στην Α’ Δημοτικού τα τμήματα από τρία, γίνονται ένα ενώ το ίδιο συμβαίνει και στα Νηπιαγωγεία.

Οι νέοι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν οικογένεια. Επιστήμονες και εργαζόμενοι, άντρες και γυναίκες, ζουν ακόμα στα παιδικά τους δωμάτια διότι δεν μπορούν να βρουν στέγη. Τα ενοίκια έχουν ανέβει σε δυσθεώρητα ύψη ενώ νέα οικονομικά συγκροτήματα έχουν εκλείψει λόγω στενότητας χρήματος.

Κάτι αντίστοιχο βλέπουμε σε όλη τη χώρα αφού σύμφωνα με τον αείμνηστο Δοξιάδη, «οι συνοικίες της Δυτικής Αθήνας αντανακλούν το σύνολο της ελληνικής επικράτειας».

Φυσικά αυτές οι διαπιστώσεις και καταγγελίες μου, ως βουλευτής σε αυτή την Περιφέρεια, δεν απαλύνουν τα προβλήματα των πολιτών,

Χρειάζονται άμ’ έπος άμ’ έργον, δομική αλλαγή της εφαρμόζουσας νεοφιλελεύθερης πολιτικής του επιτελικού κράτους του Κυριάκου Μητσοτάκη με την αντικατάσταση αυτού με ένα άλλο μείγμα οικονομικής πολιτικής, όπως αυτό το έχουμε πολλάκις καταθέσει στην Βουλή ως Νίκη.

Οι συνεχείς μου αναφορές στην φορολόγηση των υπερκερδών των διυλιστηρίων, των κολοσσών ενέργειας, στις πολυεθνικές των τροφίμων και στις τράπεζες, θα μπορούσε να δώσει τα χρήματα που απαιτούνται για μια γενναία αύξηση των συντάξεων ή και την καταβολή της 13ης σύνταξης.

Όμως η κυβέρνηση προχώρησε μόνο στην φορολόγηση των διυλιστηρίων, βάζοντας στο ταμείο 250 εκατομμύρια για να δώσει «ψίχουλα» στις ευάλωτες κοινωνικές τάξεις.

Άλλα έστω και αυτό πρέπει να το χρεώσουμε στην παραγωγική πολιτική της Νίκης που πιέσαμε πρώτοι την κυβέρνηση για να ακολουθήσουν τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Αλλά δεν σταματήσουμε να πιέζουμε με όλες μας τις δυνάμεις για τις δομικές αλλαγές που χρειάζονται οι πολίτες.

Πρόσφατα εξετάσαμε την δυνατότητα μεταφοράς υπουργείων που βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας, να μεταφερθούν όχι μόνο στην παλιά «ΠΥΡΚΑΛ» στον Υμηττό, αλλά και στο σχεδόν παροπλισμένο Στρατιωτικό Εργοστάσιο Βάσης «361» στους Αγίους Αναργύρους.

Επίσης εξετάζουμε και σύντομα θα φέρουμε στην Βουλή ένα σχέδιο νόμου για το πώς θα μπορέσουν να στηριχθούν τα νέα ζευγάρια, δίνοντας λύσεις στο στεγαστικό.

Πρέπει η κυβέρνηση να δει το θέμα των AIRBNB, την Golden Visa, και την ρύθμιση των κόκκινων δανείων, καθώς και την δημιουργία ενός τραπεζικού στεγαστικού προγράμματος για σύγχρονες κατοικίες, με επιχορήγηση και δανειοδότηση αναλόγως του αριθμού των τέκνων.

Τέλος δεν μπορεί να γίνεται συζήτηση όταν η κυβέρνηση θα επιδοτεί για την αγορά ενός υβριδικού αυτοκινήτου εισαγωγής με 7 ή 8 χιλιάδες ευρώ ενώ για κάθε παιδί δίνει μονάχα 2 χιλ. ευρώ.

Αυτό δείχνει πως η κυβέρνηση περισσότερο κόπτεται για την επιχορήγηση των ξένων αυτοκινητοβιομηχανιών από το να λύσει το τεράστιο πρόβλημα της υπογεννητικότητας.

Ένα ακόμα θέμα που μας απασχολεί έχει να κάνει με την δημόσια παιδεία. Και δη την πρωτοβάθμια. Επιτέλους πρέπει να μπει ένα ηλικιακό όριο για τους δασκάλους που θα είναι μέσα στις τάξεις.

Παρατηρούμε εκπαιδευτικούς ηλικίας 60 ετών και άνω να διδάσκουν παιδιά 6 και 7 ετών. Το ηλικιακό χάσμα είναι τεράστιο. Πρέπει η πολιτεία να δει και να αξιολογήσει όλους τους εκπαιδευτικούς και το ανώτατο όριο διδασκαλίας μέσα στην τάξη να μην είναι πάνω από τα 55 έτη που είναι και το ανώτατο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με το μέτρο της κινητικότητας ή ακόμα και της συνταξιοδότησης να δώσουμε χώρο στους νέους δασκάλους που έρχονται με περισσότερες γνώσεις, όπως αυτές απαιτούνται στην νέα εποχή.

Ενώ οι έμπειροι δάσκαλοι θα μπορούσαν να δώσουν γνώση και εμπειρία μέσα από άλλες θέσεις στους νεότερους συναδέλφους τους.

Τέλος στον τομέα της υγείας, ο Δυτικός τομέας Αθηνών με πληθυσμό πάνω από 500.000 πολίτες έχει την ανάγκη ενός μεγάλου σύγχρονου πανεπιστημιακού Νοσοκομείου. Είναι άδικο στο κέντρο της Αθήνας να έχουμε περισσότερα από 10 μεγάλα νοσοκομεία, ενώ ο Δυτικός τομέας Αθηνών μόλις ένα (Αττικό Νοσοκομείο) και αυτό με σοβαρά προβλήματα υποστελέχωσης.

Αυτές είναι μερικές από τις ενέργειες στο άμεσο μέλλον που πρέπει να υποστηρίξουμε πολιτικά ως Νίκη αλλά και επικοινωνιακά, έτσι ώστε οι πολίτες να μας δουν επί τω έργω.

Άλλωστε για ένα χρόνο που είμαστε στην Βουλή το έργο μας είναι πολύπλευρο και μεγάλο αλλά δυστυχώς το ολοκληρωτικό καθεστώς που επικρατεί στα ΜΜΕ δεν μας αφιέρωσε ούτε ελάχιστα λεπτά ένα χρόνο τώρα.

Άρα οι πολιτικές μας από εδώ και πέρα θα είναι να βρισκόμαστε στην κάθε συνοικία, στην κάθε γειτονιά, στον καθένα και στην καθεμιά για να μας γνωρίσει και για να αντιληφθεί πως έχουμε έρθει στην πολιτική για να τους υπηρετήσουμε με ελληνική ψυχή, με πίστη στον Χριστό και σίγουρα με την στήριξη της πυρηνικής οικογένειας απέναντι στην ομοφυλοφιλική δικτατορία των ελαχίστων και της νεοταξικής προπαγάνδας της woke agenda.