Του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη, υποψηφίου Ευρωβουλευτή της ΝΙΚΗΣ

Είχα την ευκαιρία χθες Κυριακή να παραστώ σε μια πολύ σημαντική εκδήλωση, υπό τον τίτλο «διαβούλευση για το μέλλον της Β. Ηπείρου». Ξέρω ακόμη και η λέξη Βόρειος Ήπειρος, ίσως προσβάλλει το κομμάτι αυτό της πολιτικής σκηνής, που θεωρεί ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε τέτοιου είδους «κακές λέξεις», γιατί μπορεί να διαταράξουμε την… ενοποίηση των Δυτικών Βαλκανίων και το… δρόμο για την πορεία των γειτόνων μας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Γι’ αυτό από ό,τι φαίνεται για κάποιους «επαγγελματίες» της εξωτερικής πολιτικής ο βορειοηπειρωτικός ελληνισμός αντιμετωπίζεται μάλλον ως… ένα βάρος. Πόσο πιο ευτυχισμένοι θα ήταν εάν απλά αύριο εξαφανιζόντουσαν οι Βορειοηπειρώτες όπως ο Φρέντι Μπελέρης από το πρόσωπο της γης και μπορούσαν να συνεχίσουν ανενόχλητοι τις «μπίζνες» με την Αλβανία. Αυτή δυστυχώς είναι η λογική τους.

Δυστυχώς μέσα στον κυκεώνα των προβλημάτων που βιώνουν οι Έλληνες, η ύπαρξη αυτής της δρακογενιάς των Μπελέρηδων δεν έχει την προσοχή που της αξίζει. Κυρίως διότι μεθοδικά κάποιοι φρόντισαν επί χρόνια να αναγάγουν σε «εξωτερική πολιτική» την προστασία τους, ενώ δεν είναι. Όσο το βορειοηπειρωτικό αντιμετωπίζεται ως ένα ζήτημα «εξωτερικής πολιτικής», κάτι που διαχειρίζονται αποκλειστικά γραφειοκράτες και υπάλληλοι, είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορέσουν να σχηματισθούν οι προϋποθέσεις υπεράσπισης του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού.

Είναι ανάγκη γι’ αυτό, το βορειοηπειρωτικό να επανέλθει ως «εθνικό ζήτημα» και να αποτελέσει βιωματικό ζήτημα για τους Έλληνες, ανεξαρτήτως της γεωγραφικής περιοχής από την οποία κατάγονται.

Μου φαίνεται αδιανόητο ότι την εποχή που η κυβέρνηση συνεχώς αναφέρεται στην Κοινωνία των Πολιτών, δεν έχουν κινητοποιηθεί σοβαρότατες δυνάμεις, οικονομικές, πολιτικές καθώς και πολιτιστικές για την ανάδειξη του βορειοηπειρωτικού ζητήματος.

Μου φαίνεται αδιανόητο να μην υπάρχουν, εν μέσω τεχνολογικής έκρηξης, ολοένα και ισχυρότεροι δεσμοί μεταξύ της μητροπολιτικής Ελλάδας, των χωριών και των πόλεων της Βορείας Ηπείρου.

Είναι ανάγκη όλα αυτά να συμβούν, προκειμένου να αναδείξουμε όχι στον διεθνή παράγοντα αλλά στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας το ποια είναι η κατάσταση την οποία βιώνουν οι Έλληνες βορειοηπειρώτες στα μέρη τους. Την προσπάθεια δηλαδή  του αλβανικού κράτους, να τους διώξει από τις εστίες τους, παίρνοντας την γη τους και συνδέοντας τις πιθανότητες για οικονομική πρόοδο με την «υπακοή τους».

Φυσικά στις μέρες μας η κατάσταση αυτή, με την «παντοδυναμία» Ράμα και τις ανεξέλεγκτες πολιτικές της, επιταχύνεται δραματικά. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει άμεσα να αντιμετωπισθεί. Δεν πρέπει να υπάρξει κανένα περιθώριο στην πολιτική σκηνή της χώρας για τις δυνάμεις που θέλουν τον «κατευνασμό» του Αλβανού Πρωθυπουργού. Αντί όμως η περίπτωση Μπελέρη να αποτελέσει την σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, βλέπουμε για ακόμη μια φορά πολιτικούς παράγοντες που θέλουν να κρατάμε… πισινή.

Το βορειοηπειρωτικό είναι ένας από τους λόγους που θεώρησα απαραίτητο να εμπλακώ στην προσπάθεια της ΝΙΚΗΣ στις ευρωεκλογές. Και σίγουρα θα είναι μια από τις προτεραιότητές μου εάν εκλεγώ.