Του Ιωάννη Ιντζέ, υποψηφίου Ευρωβουλευτή της ΝΙΚΗΣ

Είναι τέτοια η ένταση της επικοινωνιακής πολιτικής και προπαγάνδας που έχει υποστεί ο Ελληνικός Λαός που η αλήθεια για πολύ σοβαρά θέματα είναι βαθιά μπαζωμένη και άγνωστη.

Εάν γινόταν μία αντικειμενική δημοσκόπηση στην Ελλάδα με την ερώτηση «Ποιος ασκεί τον έλεγχο στην Τράπεζα της Ελλάδος» τότε αναμφίβολα λίγοι θα απαντούσαν σωστά. Λίγοι γνωρίζουν ότι δεν μιλάμε για μία Ελληνική Τράπεζα, αλλά για μία Κεντρική Τράπεζα που ελέγχεται πλήρως από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ενεργεί όχι με γνώμονα τα Ελληνικά συμφέροντα, αλλά τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) ιδρύθηκε το 1927 κατ΄επιταγήν της Τράπεζας της Αγγλίας για να πάρει την αρμοδιότητα από την Εθνική τράπεζα στην έκδοση χαρτονομισμάτων, με ένα καταστατικό που θυμίζει «κράτος εν κράτει». Το μετοχικό της  κεφάλαιο ορίστηκε στα  400 εκατομμύρια δραχμές, καταβλήθηκε  εξ ολοκλήρου από την Εθνική  Τράπεζα της Ελλάδος και διαιρέθηκε σε  80.000 μετοχές, οι οποίες εισήχθηκαν στο χρηματιστήριο Αθηνών και έκτοτε παραμένει μυστήριο σε ποιόν ανήκει η πλειοψηφία.

Την εποχή εκείνη επειδή η λίρα έπεφτε ως παγκόσμιο νόμισμα συναλλαγών σε σχέση με το δολάριο, η Αγγλία κλωνοποιούσε την Τράπεζα της σε όσες χώρες έλεγχε οικονομικά. Και έτσι κλειδώθηκε η δραχμή με την Αγγλική λίρα, αν και το κύριο συναλλακτικό νόμισμα ήταν το δολάριο. Με τον τρόπο αυτό η Αγγλία έγινε ο κύριος δανειοδότης του Ελληνικού κράτους. Με την είσοδο βέβαια στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο έλεγχος της Τράπεζας της Ελλάδος πέρασε στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και στους μετέπειτα δανειστές μας.

Διαβάζοντας κανείς το Καταστατικό της Τράπεζας της Ελλάδος (τελευταία αναθεώρηση το 2013) διαπιστώνει τα εξής:

• Μπορεί να καθορίζει την νομισματική πολιτική του κράτους και την εποπτεία των Τραπεζών και των λοιπών πιστωτικών Ιδρυμάτων, δηλαδή ενεργεί ως ταμίας και εντολοδόχος του ελληνικού δημοσίου, αλλά το Κράτος δεν έχει κανένα δικαίωμα σε αυτήν, ούτε μπορεί να κάνει οποιονδήποτε έλεγχο στον τρόπο λειτουργίας και στα οικονομικά αποτελέσματα της.
• Κατέχει και διαχειρίζεται τα επίσημα συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας, στα οποία περιλαμβάνεται και ο χρυσός.
• Είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο, δηλαδή έχει εμπορική λειτουργία, είναι επενδυτής και ταυτόχρονα ελεγκτής της νομισματικής πολιτικής του Κράτους, χωρίς να διασφαλίζεται ότι δεν ενεργεί με γνώμονα την κερδοσκοπία.
• Οι κάτοχοι του μετοχικού κεφαλαίου της ΤτΕ, είναι άγνωστοι στον ελληνικό λαό και δεν γνωρίζουμε εάν εκπροσωπούν ξένα συμφέροντα, ενώ το ελληνικό δημόσιο κατέχει μόνον το 8,92% του μετοχικού κεφαλαίου.
• Η επιλογή του Διοικητή και των Υποδιοικητών της Τράπεζας γίνεται με πρόταση του Γενικού Συμβουλίου της Τράπεζας και στη συνέχεια η Κυβέρνηση εκδίδει σχετικό προεδρικό διάταγμα για να επικυρώσει την επιλογή.

Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κάποιος:

1)       Για ποιον λόγο δημόσιου συμφέροντος η Τράπεζα της Ελλάδος, δεν ελέγχεται από το Δημόσιο, ενώ διαθέτει τόσο σημαντικές αρμοδιότητες στην οικονομική ζωή της Ελλάδος;

2)      Ποιοι είναι οι Μέτοχοι της ΤτΕ και γατί δεν δημοσιεύεται η σύνθεση του μετοχικού κεφαλαίου της;

Τα παραπάνω ερωτήματα έθεσε στην Βουλή την 15 Απριλίου 2024, ο Βουλευτής της ΝΙΚΗΣ Νικόλαος Παπαδόπουλος στο πλαίσιο του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου, χωρίς φυσικά να πάρει απαντήσεις από τον αρμόδιο Υφυπουργό Εθνικής Οικονομίας, ο οποίος υπεραμύνθηκε της επιλογής να έχουμε ανεξάρτητη Τράπεζα, η οποία μεταξύ άλλων έχει διασφαλίσει και την παραμονή μας στο ευρώ.

Ας δούμε όμως κάποια στοιχεία τα οποία αποκαλύπτουν ότι διαχρονικά η Τράπεζα της Ελλάδος δεν εξασφαλίζει τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού, αλλά τα συμφέροντα των Τραπεζιτών.

- Με βάση το νόμο 128/1975 οι τράπεζες από το 1975 έως το 2015, εισέπρατταν εισφορές 1% σε κάθε χορήγηση δανείου, με σκοπό την ενίσχυση των ιδιωτών εξαγωγέων. Συνολικά υπολογίζεται ότι εισπράχθηκαν περί τα 14 δις ευρώ και μάλιστα τα ποσά αυτά οι Τράπεζες τα ανατόκιζαν με παράνομο τρόπο. Τα έσοδα αυτά ουδέποτε εγγράφονταν στον Κρατικό Προϋπολογισμό, ενώ ακόμη και με την αλλαγή του σκοπού της εισφοράς με τον νόμο 4336/2015, τα ποσά των εισφορών τηρούσε σε λογαριασμό της η Τράπεζα της Ελλάδος. Μόνο για το 2015 οι εισφορές αυτές ήταν 436 εκατομμύρια.  Όπως λέχθηκε παλαιότερα στην Βουλή, το ποσό αυτό ήταν «μαξιλάρι» για έκτακτες καταστάσεις, αλλά την διαχείριση ασκούσε η Κυβέρνηση με αδιαφανή τρόπο.

- Με την απόφαση 289 της Νομισματικής Επιτροπής της ΤτΕ η οποία ενσωματώθηκε στο ν.1083/1980, ο οποίος έμεινε γνωστός ως νόμος πανωτοκίων, διαλύθηκε η εγχώρια βιομηχανία, με την ανακεφαλαιοποίηση των τόκων που «έτρεχαν» με γεωμετρική πρόοδο. Έτσι γνωστές και εύρωστες τότε βιομηχανίες, όπως η ΙΖΟΛΑ, η ΠΙΤΣΟΣ, η ΧΡΩ.ΠΕΙ., η ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΪΚΗ και άλλες έκλεισαν σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αποβιομηχάνισης της χώρας μας προς όφελος των βιομηχανιών και πολυεθνικών των βόρειο-ευρωπαϊκών χωρών και κυρίως της Γερμανίας.

- Το 1999 στην φούσκα του χρηματιστηρίου, αρπάχτηκαν δεκάδες δις από τα ελληνικά νοικοκυριά και διοχετεύθηκαν στις αγορές του εξωτερικού χωρίς να υποστούν κανέναν έλεγχο και φορολόγηση. Τι έκανε και τότε η Τράπεζα της Ελλάδος;

- Το 2010, η πιστωτική επέκταση των Τραπεζών και η αλόγιστη χορήγηση δανείων -μόχλευσαν τα κεφάλαια τους τουλάχιστον 15 φορές- χωρίς να διαθέτουν τα αναγκαία κεφάλαια, ανάγκασε τις Κυβερνήσεις να προβούν σε συνεχόμενες ανακεφαλαιοποιήσεις των Τραπεζών και να επωμιστούν έτσι όλα τα χρέη και τις κολοσσιαίες ζημιές για να διατηρήσουν την σταθερότητα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Και πάλι κανένας έλεγχος από την ΤτΕ. Και στην Ισλανδία το 2012 είχαμε παρόμοιες καταστάσεις, αλλά εκεί 28 ανώτατα στελέχη τραπεζών καταδικάσθηκαν και φυλακίσθηκαν για χειραγώγηση αγοράς και απάτης και οι τράπεζες πέρασαν στο έλεγχο του Κράτους.

- Οι Τράπεζες χορηγούν δάνεια με μέσο επιτόκιο 6,35%, όταν το μέσο επιτόκιο καταθέσεων είναι στο 0,53%. Γιατί δεν ασκείται κάποιος έλεγχος από την ΤτΕ; Δεν ήταν αρκετά τα κέρδη των 7,2 δις ευρώ των τεσσάρων συστημικών τραπεζών για τα έτη 22-23; Οι συστημικές αφελληνισμένες -και κατ’ ευφημισμό ελληνικές τράπεζες- καταγράφουν το μεγαλύτερο επιτοκιακό περιθώριο καταθέσεων και χορηγήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

- Επίσης ένα άλλο θέμα που αφορά την Τράπεζα της Ελλάδος είναι η διαχείριση του χρυσού. Ο χρυσός αποτελεί διαχρονικά ένα αποθεματικό το οποίο μπορεί να αποτελέσει στήριγμα σε έκτακτες περιπτώσεις πολέμων ή μεγάλων νομισματικών μεταβολών, ενώ έχει  διαπιστωθεί ότι ανατιμάται όταν τα υπόλοιπα νομίσματα υποτιμώνται. Για το λόγο αυτό, ιδιαίτερα τα τελευταία 15 χρόνια, τόσο οι υπερδυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα κλπ) όσο και πολλές αναπτυσσόμενες και ανεπτυγμένες χώρες όπως η Πολωνία, Σιγκαπούρη, Δημοκρατία Κιργιζίας και λοιπές προσπαθούν να αυξήσουν τα αποθέματα χρυσού που διαθέτουν, ακόμη και μετά την είσοδό τους στο ευρώ. Αντίθετα η ΤτΕ το 2003 πούλησε 20 τόνους χρυσού, χωρίς να ενημερώσει την ελληνική κεφαλαιαγορά και μάλιστα σε μία περίοδο που οι τιμές του χρυσού ήταν σε πτώση. Μάλιστα δημοσιεύθηκε ότι αυτό έγινε για την αγορά ομολόγων ξένων κρατών που ήταν κερδοφόρα και για αναδιάρθρωση των αποθεματικών της. Γιατί όμως να γίνει αυτού του είδους η μετατροπή;

Σήμερα ο Ελληνικός Λαός δεν γνωρίζει πόσο χρυσό διαθέτει η Ελλάδα. Δεν γνωρίζει που φυλάσσεται και με ευθύνη ποιου και πότε έγινε η τελευταία επίσημη καταγραφή του ελληνικού χρυσού από Κρατικό φορέα. Ούτε γνωρίζει εάν στις συμβάσεις δανειακής διευκόλυνσής που υπέγραψε το ελληνικό δημόσιο με τα Μνημόνια, ο ελληνικός χρυσός αποτελεί εγγύηση ή υποθήκη σε περίπτωση μη αποπληρωμής τους.

Σ’ αυτόν λοιπόν τον νευραλγικό οργανισμό, που στην πράξη είναι μία ανώνυμη πολυμετοχική εταιρία αγνώστου συνθέσεως, εκχώρησαν οι εκάστοτε δημοκρατικά εκλεγόμενες κυβερνήσεις της Ελλάδος, σημαντικά προνόμια και συν τω χρόνω το απομεινάρι αυτό της Φεουδαρχίας, υπήρξε ένας από τους συντελεστές  της σημερινής καταδυνάστευσης του λαού μας.

Στην τελευταία έκθεση της EUROSTAT η Ελλάδα βρίσκεται στην προτελευταία θέση των 27 της Ευρωπαϊκής Ένωσης (μπροστά μόνο από την Βουλγαρία) σε ότι αφορά την αγοραστική δύναμη των πολιτών. Πώς φτάσαμε εκεί; Απλά ακολουθώντας μία πολιτική που κοινωνικοποιεί τις ζημιές των τραπεζών και επιφέρει έτσι διπλό κακό στην κοινωνία. Από τη μια έχουμε τη διόγκωση των χρεολυσίων και των τόκων εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους με νέα δάνεια που συνάπτει για να εξυπηρετήσει τα παλαιότερα και από την άλλη την οδυνηρή αύξηση φόρων και μείωση μισθών και συντάξεων με συνέπεια ο πολίτης να φτάνει σε απόγνωση.

Και όλα αυτά με την συναίνεση της «ανεξάρτητης» Τράπεζας της Ελλάδος.

Η ΝΙΚΗ στο πλαίσιο του Κοινοβουλευτικού της Ελέγχου, αλλά και της παρουσίας της από την 09 Ιουν 24 στην Ευρωβουλή, θα επιδιώξει την εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος, σύμφωνα με το μοντέλο της Καναδικής Κεντρικής Τράπεζας και στην ανάκτηση της νομισματικής πολιτικής και της εποπτείας των Τραπεζών και των λοιπών πιστωτικών Ιδρυμάτων από το Κράτος. Αυτό επιτάσσουν οι αρχές ενός Κυρίαρχου Κράτους.

* Ο Ιωάννης Ιντζές είναι Αντιστράτηγος ε.α., Επιστημονικός Συνεργάτης του Προέδρου της ΝΙΚΗΣ, Τομεάρχης στα θέματα Εθνικής Άμυνας και κάτοχος ΜΑ στην Στρατηγική και τη Διεθνή Ασφάλεια.