Γράφει η Ευδοξία Αυγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος

Τά τελευταῖα χρόνια, τέλη Ὀκτωβρί­ου, παρατηρεῖται κυρίως στά δημοτικά σχολεῖα τῆς χώρας προσπάθεια ἐξοικεί­ωσης τῶν παιδιῶν μέ μία νέα «γιορ­τή», πού ἐναρμονίζεται μέ τό πνεῦ­μα τῆς Νέας Ἐποχῆς. Πρόκειται γιά τό Halloween (Χάλλοουϊν), ὅπως προβάλλεται μέ­σα ἀπό τό μάθημα τῶν Ξένων Γλωσσῶν, εἰδικά στίς πρῶτες τάξεις τοῦ Δη­μο­τι­κοῦ.

  Ἑορτάζεται στίς 31 Ὀκτωβρίου καί ἔχει χαρακτήρα νεκρώσιμο καί μνήμης τῶν κεκοιμημένων. Οἱ ἐκδηλώσεις τῆς γιορτῆς ἕλκουν τήν καταγω­γή τους ἀπό τόν ἀρχαῖο κελτικό παγανισμό (Sam­hain), σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο κατά τή συγκεκριμένη ἡμέρα «χαλαρώνουν» τά στεγανά ὅρια μεταξύ τῶν δύο κόσμων -τῶν ζωντανῶν καί τῶν νεκρῶν- καί τά «πνεύματα» γίνονται πιό «δραστήρια».

   Ἡ «γιορτή» εἶναι ἕνα πλήρως ἐμπορευματοποιημένο νεανικό ἔθιμο, κατά τό ὁποῖο δεσπόζουν οἱ μορφές τῆς μάγισσας, τῆς σκαλισμένης κολοκύθας, τῶν φαντασμάτων καί ξωτικῶν, μέσα ἀ­πό μεταμφιέσεις, παιχνίδια, τραγούδια καί συναφεῖς δραστηριότητες. Παράλ­ληλα, ἀρκετά κοσμικά κέντρα ὑπόσχο­νται «ξεχωριστές» βραδιές καί πάρτι, μέ κορύφωση τήν 31η Ὀκτωβρίου. Ἀξιο­­ση­μεί­ωτος πράγματι συγχρονισμός· τό Χάλ­­­λοουϊν εἰσάγεται δυναμικά.

   Ἱστοσελίδες σχολείων ἀπό ὅλη τήν Ἑλλάδα προβάλλουν ἀφιερώματα καί ἀναμνηστικές φωτογραφίες ἀπό ἐκδη­λώ­σεις τῶν τάξεων ἀφιερωμένες στό Χάλλοουϊν. Τί ἄραγε ἀποκομίζει τό παιδί ἀπό ἕνα τέτοιο ἑορτολογικό μωσαϊκό καί μάλιστα κατά τίς ἡμέρες τῆς ἐθ­νικῆς μας ἐπετείου καί τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Σκέπης;

  Γιά τούς νεοπαγανιστές τό Χάλλοουϊν εἶναι ἐπίσημη ἑορτή καί συνοδεύεται ἀπό ποικίλες τελετές. Δέν εἶναι λίγες οἱ περιπτώσεις πού τά παιδιά ἀποκομίζουν τήν ἐντύπωση ὅτι ἡ ἐπικοινωνία μέ τούς νεκρούς εἶναι ἐφικτή, συνδυάζο­ντας τίς ἀποκρυφιστικές πλάνες μέ τό παιχνίδι καί τή διασκέδαση. Τό ὅλο τελετουργικό ἀποτελεῖ σοβαρή ἐξοι­κεί­­ω­ση μέ τό μαγικό στοιχεῖο -καί μάλιστα ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων- καί σταθερό προ­θά­λα­μο στό νεοπαγανιστικό κί­νη­μα (Wicca), τό ὁποῖο στήν Ἀμερική κά­νει θραύση στίς νεαρές ἡλικίες.

  Ἀναμφισβήτητα, ἡ ἑορ­τή τοῦ Χάλλοουϊν ἀντίκειται στούς σκοπούς τῆς ἑλ­λη­νορ­θόδοξης παιδείας μας, καθώς ὑ­ποβιβάζεται ἡ ἐθνική μας ἐπέτειος καί δημιουργεῖται σύγχυση στά παι­διά, πού ἀδυνατοῦν νά ἀντιληφθοῦν τί ἀ­κριβῶς γιορτάζεται. Εἶναι ξένο σῶμα στήν ἑλληνική κοινωνία, ἕνας ἀ­κό­μα δούρειος ἵπ­πος τοῦ ἀ­ποκρυφισμοῦ καί τῆς παν­­θρη­σκείας, πού μέ -φαινομενικά- ἀθῶο πρόσωπο ἐπι­δι­ώκει νά ἐξοικειώσει τούς ἀν­θρώπους μέ στοιχεῖα ἀ­συμ­βίβαστα μέ τήν ὀρθόδο­ξη χρι­­στια­νική πίστη. Ἡ Ἑλ­­λάδα ἔχει χρέ­ος νά στραφεῖ πρός τήν τιμή τῶν πραγ­ματι­κῶν ἀ­ξιῶν καί ἰδεω­δῶν, πού τήν ἀ­νέδειξαν στό παγκόσμιο στε­ρέωμα, καί ὄχι νά συμβιβάζεται μέ… κολοκύ­θια.

  Συνεπῶς, ἄς ἐνθαρρύνουμε τά παι­­διά μας νά συμ­μετέχουν ἐνεργά στούς ἑορτασμούς τῆς 28ης Ὀ­κτω­­βρίου καί νά ἐμπνέονται ἀ­πό τή φιλανθρωπία τῶν ἁ­­γίων Ἀναργύρων, πού ἑορτάζουν τήν ἑπομένη (1η Νο­εμβρί­ου), κι ἄς ἀφήσου­με τό καινοφανές Χάλλοουϊν, πού χαλᾶ καί ἀγριεύει τίς παι­δι­κές ψυχές.